Αρκετά είναι τα παιδιά που υποφέρουν από μαθησιακές δυσκολίες σήμερα, με τη δυσλεξία να είναι μία από τις συχνότερες διαταραχές στους μικρούς μαθητές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τόσο τα ίδια τα παιδιά όσο οι γονείς τους να νιώθουν πως δε μπορούν να μάθουν καλά Αγγλικά. Τα παιδιά με δυσλεξία αντιμετωπίζουν ούτως ή άλλως δυσκολίες στην εκμάθηση της μητρικής τους γλώσσας, οπότε η εκμάθηση μίας νέας τους φαίνεται...βουνό! Ωστόσο, όλοι έχουν δικαίωμα να λάβουν ένα τόσο σημαντικό για τη ζωή τους εφόδιο, οπότε είναι σημαντικό ο δάσκαλος να μπορεί να προσαρμόσει την παράδοση και τη διδασκαλία στις ανάγκες των μαθητών που παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες.

Παρόλο που τα Αγγλικά δε θεωρούνται γενικά δύσκολη γλώσσα, όπως θεωρούνται για παράδειγμα τα κινέζικα, για τους μαθητές που πάσχουν από δυσλεξία παρουσιάζουν μεγάλη δυσκολία τόσο στη γραφη όσο στην ανάγνωση. Αυτό συμβαίνει γιατί, όπως έχουμε αναφέρει ξανά, η αγγλική γλώσσα χαρακτηρίζεται από τους γλωσσολόγους ως μη φωνητική γλώσσα – αφού οι λέξεις δεν προφέρονται όπως γράφονται. Αυτό το γεγονός λειτουργεί επιβαρυντικά για τους μαθητές με δυσλεξία που δυσκολεύονται ήδη και στα ελληνικά. Επιπλέον, η αλφάβητος των Αγγλικών συμπεριλαμβάνει γράμματα, όπως το b,d,p,q, που μπερδεύουν τα παιδιά τόσο όταν γράφουν όσο όταν τα διαβάζουν μέσα σε λέξεις. Πώς, όμως, μπορούν να ξεπεραστούν αυτές οι δυσκολίες που δημιουργεί η γλώσσα στους μαθητές με δυσλεξία;

Η συμβολή του δασκάλου στη διαδικασία της εκμάθησης Αγγλικών από τα παιδιά με δυσλεξία είναι πρωταρχική, αφού ο τρόπος διδασκαλίας είναι εκείνος που καθορίζει εάν το παιδί θα μάθει τελικά Αγγλικά ή όχι. Όπως σε όλες τις περιπτώσεις, έτσι και σε αυτήν, ο δάσκαλος θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του τις ιδιαιτερότητες του μαθητή που παρουσιάζει δυσλεξία, προσαρμόζοντας τη διδασκαλία πάνω στις ανάγκες του. Συνεπώς, ο δάσκαλος πρέπει να προσεγγίσει ξεχωριστά το παιδί, παρέχοντάς του καταρχάς εξειδικευμένο υλικό που θα το βοηθήσει στην εκμάθηση της γλώσσας.

Είναι γνωστό πως οι μαθητές με τη συγκεκριμένη μαθησιακή ανάγκη δε μαθαίνουν με αυτοματοποιημένο τρόπο, πράγμα που σημαίνει πως για όλα χρειάζονται επεξήγηση, αφού δεν αντιλαμβάνονται τους γραμματικούς – συντακτικούς κανόνες όπως οι υπόλοιποι μαθητές. Για το λόγο αυτό, ο δάσκαλος Αγγλικών πρέπει να τους παρέχει ανά πάσα στιγμή την απαραίτητη επεξήγηση για κάθε φαινόμενο που συναντούν, προσπαθώντας παράλληλα να διατηρήσει το ενδιαφέρον τους. 

Λόγω της διαταραχής τους, οι μαθητές με δυσλεξία χάνουν εύκολα το ενδιαφέρον τους στο μάθημα, αφού συνήθως δε μπορούν να παρακολουθήσουν το μάθημα με την ίδια ταχύτητα που παρακολουθούν τα υπόλοιπα παιδιά. Έτσι, οι γνώσεις δεν εντυπώνονται στην αντίληψή τους. Για να αποφευχθεί αυτό, ο δάσκαλος πρέπει να εντάξει στις εκπαιδευτικές μεθόδους που χρησιμοποιεί τη χρήση εικόνων και ήχου, για να γίνει πιο “ζωντανό” το μάθημα και να γίνονται πιο κατανοητές οι έννοιες στο μαθητή.

Με τους παραπάνω τρόπους και πολλή προσοχή από την πλευρά του δασκάλου, όλοι οι μαθητές με δυσλεξία μπορούν όχι μόνο να μάθουν Αγγλικά, αλλά να γίνουν πολύ καλοί στη χρήση της αγγλικής γλώσσας.